Historia Środowiskowego Domu Samopomocy 

W miesiącu VI 1997 roku powstaje pierwszy na terenie miasta Pabianic Środowiskowy Dom Samopomocy. Ludzie zatrzymują się, podglądają, ale nie wchodzą. Chorzy z zaburzeniami psychicznymi chcieliby skorzystać z usług nowej placówki, nie będącej szpitalem ale nie chcą utożsamiać się z chorobą. Boją się że znowu będą napiętnowani wchodząc do placówki obawiają się bolących wyzwisk: niepoczytalny, świr, psychopata itp. Pojawia się problem przełamania stereotypów barier dyskwalifikujących tą grupę ludzi do codziennego funkcjonowania. Zadaniem całej kadry jest zachęcić osoby potrzebujące wsparcia do uczestnictwa w terapii. Poprzez media, ogłoszenia, pracę socjalną udaje się – mamy grupę klientów w ilości 40 osób. Wspólnie z uczestnikami planujemy jak ma przebiegać plan indywidualny terapii (za przyzwoleniem osoby zainteresowanej, bądź opiekuna). Profesjonalne podejście personelu, miła atmosfera, zapach domu, zróżnicowane zajęcia, relaksująca muzyka, zapach ciepłego posiłku sprzyja uczestnikom, zaczynają się angażować w zajęcia, tworzą grupy samopomocowe, w których pomagają sobie poza ośrodkiem.

Przychodzą systematycznie, odkrywają się na nowo, czują się potrzebni, nabywają nowych umiejętności.